Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΟΡΚΟΣ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤ2

    ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

 

  ΒΑΖΩ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

 

 

 ΑΡΧΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ:

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ KAI  ΑΛΛΕΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Παρουσίαση

         Εργασία μαθητών του 12ου ΔΣ Περιστερίου

 

  • Συνθέτουμε και ανταλλάσσουμε μηνύματαμε χρησιμοποιώντας το μυστικό αλφάβητο των Φιλικών

 

 

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ

 

  • Συγκεντρώνουμε φωτογραφίες, και υλικό σχετικά με την εποχή και τη θέση της γυναίκας.

Η Οδησσός ως τα τέλη του 18ου Αιώνα  (Βικιπαίδεια)


 

Το άγαλμα του Δούκα του Ρισελιέ στην Οδησσό.

Στη θέση της σημερινής Οδησσού υπήρξε αρχαία Ελληνική αποικία, δεν πρέπει όμως να συγχέεται με τη συνώνυμή της αποικία στην θρακική ακτή, τη σημερινή Βάρνα. Σήμερα υπάρχει σημαντικός αριθμός σωζόμενων μνημείων στην ευρύτερη περιοχή. Στα χρόνια του Μεσαίωνα η περιοχή δέχτηκε επιθέσεις από νομαδικές φυλές, Τουρκικής καταγωγής, κυρίους από τους Πετσενέγους και τους Κουμάνους, ενώ αποτέλεσε ανάλογα με τη χρονική περίοδο τμήμα της Ρως του Κιέβου, του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, του Χανάτου της Κριμαίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στα τέλη του 18ου αιώνα η πόλη κατακτήθηκε από τους Ρώσους κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1787 – 1792. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1789, οι Ρωσικές δυνάμεις κάτω από τις διαταγές του Ιβάν Γκούντοβιτς, κατέλαβαν την περιοχή. Το 1792 με την συνθήκη του Ιάσιου, η περιοχή πέρασε επίσημα κάτω από την κυριαρχία της Ρωσίας και αποτέλεσε τμήμα της λεγόμενης Novorossiya (Νέα Ρωσία). Η Μεγάλη Αικατερίνη, που ηγείτο της Ρωσίας εκείνη την εποχή, θεώρησε ότι η περιοχή έχει σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα και έδωσε εντολή να θεμελιωθεί μια πόλη στο σημείο όπου είχε οχυρωθεί ο Ρωσικός στρατός, αποβλέποντας στη δημιουργία ενός σημαντικού στρατιωτικού λιμανιού στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Έτσι το 1794 ιδρύεται η πόλη της Οδησσού.

Η Οδησσός στον 19ο αιώνα (Βικιπαίδεια)


 

Δημόσια Βιβλιοθήκη Οδησσού(τωρινό Αρχαιολογικό Μουσείο)

Η πόλη γνώρισε  μεγάλη ανάπτυξη, κυρίως στα πρώτα 50 χρόνια του 19ου αιώνα. Η ανάπτυξή της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Δούκα του Ρισελιέ, ο οποίος διατέλεσε κυβερνήτης της πόλης από το 1803 έως το 1814. Ο νέος κυβερνήτης ορμώμενος από τη Γαλλική Επανάσταση, υπηρέτησε στο Ρωσικό στρατό κατά των Τούρκων. Σ' αυτόν οφείλει η πόλη τις λεωφόρους και την ρυμοτομία, καθώς και την ύπαρξη υπογείων στοών, μήκους πολλών χιλιομέτρων που λέγονται κατακόμβες. Από το 1828 κοσμεί την πόλη το χάλκινο άγαλμα του Δούκα του Ρισελιέ, σχεδιασμένο από τον γλύπτη Ιβάν Μαρτός. Το 1814 ιδρύεται στην Οδησσό η Φιλική Εταιρεία, από τον Νικόλαο Σκουφά, τον Εμμανουήλ Ξάνθο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, που μετέπειτα επέδρασε καταλυτικά στην Ελληνική Επανάσταση. Το 1819 το λιμάνι της Οδησσού γίνεται ελεύθερο και η λειτουργία του με αυτή τη μορφή συνεχίστηκε έως το 1859. Τότε έλαβε χώρα και η μεγάλη εισροή εποίκων και εμπόρων, των οποίων ο αριθμός ανέρχεται περίπου στους 15.500, υπολογίζοντας μόνο τους μη ρωσικής καταγωγής. Η πόλη απέκτησε κοσμοπολίτικο χαρακτήρα και λόγω των διαφορετικών εθνοτήτων που κατοικούσαν σ' αυτήν.

                     Την Οδησσό κατοίκησαν Ρώσοι, Ουκρανοί, Βούλγαροι, Έλληνες, Εβραίοι, Αλβανοί, Αρμένιοι, Ιταλοί, Γάλλοι, Γερμανοί και αρκετές άλλες εθνότητες από χώρες της Ευρώπης. Με αυτόν τον τρόπο αναπτύχθηκε μεγάλη εμπορική δραστηριότητα. Στην Οδησσό ιδρύθηκε τότε ένα θέατρο, μία δημόσια βιβλιοθήκη, ένα Λύκειο και ένα ινστιτούτο Ανατολικών γλωσσών. Ο πληθυσμός της πόλης διπλασιάστηκε μεταξύ 1823 και 1849. Η ανάπτυξή της σταμάτησε με την έκρηξη του Κριμαϊκού Πολέμου, το 1853 – 1856, κατά τη διάρκεια του οποίου η Οδησσός βομβαρδίστηκε από τους Άγγλους και τους Γάλλους. Από το 1878 έως το1895 διατέλεσε κυβερνήτης της Οδησσού ο Γρηγόριος Μαρασλής, γόνος ενός ευκατάστατου εμπόρου της πόλης, που είχε συμμετάσχει στην ίδρυση της Φιλική Εταιρείας. Ο Μαρασλής χρηματοδότησε με τμήμα της προσωπικής του περιουσίας μεγάλο αριθμό δημοσίων κτισμάτων στην Οδησσό.

 

ΟΔΗΣΣΟΣ. ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ